19 Haziran 2017 Pazartesi

AŞK İÇİN -1.BÖLÜM-


        Asansör 4. katta birden durdu. Şirketin cimri patronları, asansör bakımını senede bir yaptırdıkları için, sık sık bozulurdu. Piyango kime vurursa artık...

        Bu kez bize denk gelmişti. Akşam olmuş, çoğu çalışan gitmişti. Aysun'la çok yakın değildik. Patronun sekreteri olduğu için biraz uzak dururdum ondan. Asansörde onca zaman kurtarılmayı bekledik. Havalandırma ve ışık sorunu yoktu. Topuklu ayakkabılarımızı çıkarıp yere oturduk. Birazdan nasılsa gece bekçisi katları dolaşacak ve biz kurtulacaktık. Daha önce hiç yapmadığımız kadar konuşmaya başladık. Meğer aynı lisede okumuşuz da farkında değilmişiz. Tanıdığımız ortak arkadaşlarımız varmış ama ben, sanki onunla hiç karşılaşmamıştım. Zaten büyük bir liseydi.

       "Eee anlat" dedi. "Ne anlatayım" dedim."Aşk için yapabileceklerinin sınırı ne?" Bilemiyorum böyle bir soruyla daha önce hiç karşılaşmadım"dedim. Aysun konuşmaya devam etti. "Bak bu aşk diye anlatılan ne varsa hepsi palavra. Sana başımdan geçen bir olayı anlatmak isterim dilenlersen." "Dinlerim tabi ki neden olmasın, zaten burada yapacak daha iyi bir şey yok." dedim. Aysun konuşmaya başladı.

        Ben, gezmeyi çok severim, bilmem daha önce hiç sözünü etmiş miydim? Bir turla Kapadokya gezisine gitmiştim. Yol boyunca sıkılmamak için gevezelik edecek birini arıyordum. Benim gibi gezmeyi ve gevezelik etmeyi seven bir adamla tanışmıştım. Aklımıza ne gelirse konuşuyorduk. Ben gülmekten perişan oluyordum. Vakit nasıl güzel geçiyordu anlatamam. Tur rehberinin gözetiminde etrafı geziyorduk. Bu da, yanımda hem gezip hem konuşurken, ayağı kayıp bir uçurumdan aşağı yuvarlanmasın mı? Bir de baktım adam yok. Neyse ki Allah'tan birkaç metre aşağıda düz, kayanın dışına çıkıntı yapmış bir zemin varmış. Yoksa uçurum nasıl biliyo musun? Aşağı direkt yuvarlansa parçası kalmaz. Ekipler geldi, kurtardılar. Ben de onlar gelip onu kurtarıncaya kadar üzüntüden ne yaptım bilemiyorum. Bildiğin kahroldum. Dualar ediyorum filan. Hayır, adamı daha önce tanımıyordum. Ne oldu da bu kadar üzüldüm diyecek durumda bile değilim. Öyle perişan olmuşum. Bereket çok büyük bir sorun yokmuş. Yukarı çıkardıklarında adamın boynuna sarılıp bir ağlıyorum ki sorma. Bu tuhaf hallerimi de sonradan fark ediyorum. Ayağı kırılmış.  Alçıya aldılar. Tabi ondan sonra geziden bir şey anlamadım. Hastanede bir süre yanında kaldım. İstanbul'a birlikte döndük. Herkes işinin başına. Fakat ben normal hayatıma devam edemiyor, bir sebep uydurup soluğu adamın yanında alıyorum. Ancak hala durumun farkında değilim. Her yerden takip ediyorum. Nerede ne yapıyor diye. Tüm sosyal medyada peşinden koşuyorum. An be an eğlenmeye devam ediyoruz. Bir gün bir şey oldu kavga ettik. Beni tüm hesaplarından ve telefondan engellemesin mi. Başta sadece üzüldüm fakat her geçen dakika azap çekiyorum adeta. Onsuz geçen zamanlarda bir hasta gibi dolaşıyorum. Bir görsem sesini duysam yetecek."

       "Ne güzel bir hikaye" dedim. "Sonra ne oldu?"

        "Hikaye mi? İnan hepsi gerçek ve dahası var" deyip anlatmaya devam etti.

         "Baktım olmuyor. İşten ayrıldım. Çalıştığı şirkete bir şekilde girdim. Büyük bir şirkette küçük bir işe razı oldum. Oturduğu mahalleye taşındım. Tekrar konuşmaya başladık. Bu kez mutluluktan uçuyorum. Her sabah masama bir gül ve yanında bir şiir bırakılıyor. Bugün acaba hangi şiir diye heyecanla masama gidiyorum. Her gün istisnasız bu gerçekleşiyor. Ben de bana konuşacağı günü iple çekiyorum. Görüşüyoruz, konuşuyoruz, şirketteki diğer arkadaşlarla birlikte akşamları, hafta sonları program yapıyoruz. Güzel günler böyle birbiri ardına geçip gidiyor. Maaşım bir öncekine göre daha düşük olsa da sorun etmiyorum. Bir yandan da değer mi bunca şeye diye sorup, her şey para değil önemli olan mutluluk diyorum."

         "Bütün bunları bir adam için yaptığına inanamıyorum. Delirmiş olmalısın. Belli ki fazlaca etkilenmişsin orasını anladım da iş değiştirmek çok riskli gibi geldi bana.  Evini taşımak hele iyice abartmışsın. Çok mantıksız" dedim. Benim bu sözlerim üzerine boynunu büktü. "Haklısın" dedi. "Mantık düşünecek halde miydim bir de bana sor. Sebep desen yok. Bana öyle geliyordu ki onu görmeden geçen her günüm karanlık. Biraz konuştuğumuzda ise birden güneş açıyordu. Mutlu ya da mutsuz olduğumda kendimi kapısında buluyordum. Ona olan ihtiyacım hiç azalmıyordu. Ne kadar kötü şey varsa dünyada birden yok oluyordu sanki. Unutuyordum ne bileyim tuhaf bir durum. Biliyorum şimdi sana çok saçma geliyor, beni anlamıyorsun. Kimsenin anlamasını beklemiyorum zaten."

        "Peki bunca şeyi neden bana anlatıyorsun." dedim.

        "Birine anlatmak istiyorum çünkü."

Okumak isteyenler için AŞK İÇİN 2.BÖLÜM

14 yorum:

  1. Aşk adamı süründürür

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Doğru söze ne denir? Yorum için teşekkurler.

      Sil
  2. Eğer aşık olduğun insan süründüğüne değiyorsa o bile güzel. Benim de çok sevdiğim bir yârim var ve Allah nazarlardan saklasın ki çok memnunum. Rabbim herkese en iyisini nasip etsin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bunları söylediğin yarin ne kadar da şanslı biri. Allah nazarlardan saklasın dediğin gibi. Yorum için teşekkürler.

      Sil
  3. Aşk bu o bilir bayım...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zehir aşkı bilir oysa bayım. Yorum için teşekkurler

      Sil
  4. Insan asik olunca yapamayacagi sey yok bence sevgiler :) izlemeye aldim blogunuzu banada beklerim :)

    YanıtlaSil
  5. Enfes bir başlangıç... merakla ikinci bölüme gidiyorum.. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu yorum beni nasıl mutlu etti anlatamam:) Teşekkurler. Umarım ikinci bolumde hayal kırıklığına uğratmamışımdır:)

      Sil
    2. yok yok hayal kırıklığı değil :) sanırım biraz daha devam etmesini bekledim (ben de bilmiyorum neden) :) ama çok iyiydi bütün olarak.. elinize sağlık.. alkışlıyorum.

      Sil
    3. An itibariyle uçuyorum:)))

      Sil